Inspirerende teksten
Nog op zoek naar een passend tekstje om op het rouwkaartje of in de rouwbrief te plaatsen? Neem gerust een van onderstaande over in uw ontwerp.
Al hield je nog zoveel
van het leven,
je had het niet in eigen hand.
Ongevraagd moest je
het verlaten
en wij staan machteloos
aan de kant.
Afscheid nemen
is met dankbare handen
weemoedig meedragen
al wat waard is
om niet te vergeten
is moeizaam de draden losmaken
en uit het spinrag der belevenissen
loskomen en achterlaten
en niet kunnen vergeten…
Afscheid nemen doet zo pijn,
om je blikken zonder woorden,
om je warmte van weleer,
om je ogen,
om je handen,
om je glimlach keer op keer,
om de dagen,
om de uren,
om dit alles en nog veel meer.
Afscheid nemen doet pijn,
ook na de zomer van het leven,
zoals elke rijpe korenaar
van het veld wordt geplukt.
Sterven is hard,
ook als de avondzon de horizon kleurt,
als de jaren het gelaat groeven
en sporen nalaten van wat voorbij is.
Afscheid nemen,
is met zachte vingers
wat voorbij is
dicht doen en verpakken
in goede gedachten
der herinnering…
is verwijlen
bij een brok leven
en stilstaan
op de pieken
van pijn en vreugd.
Afscheid nemen
is met dankbare handen
weemoedig meedragen
al wat waarde heeft
om niet te vergeten.
Alice Nahon
Afscheid is het begin
van vele herinneringen.
Je handen hebben voor ons gewerkt
Je hield van ons
Jij hield van de lente en de zomer
Jij hield van de vele bloemen in je tuin
Je hebt je pijn in stilte gedragen
Onverwacht ben je van ons heengegaan
Het is nog niet te begrijpen
je stem niet meer te zullen horen
Het is nog niet te begrijpen
afscheid van jou te moeten nemen
Ach, laten wij geen ogenblik bederven
voor wie van ons het eerst zal moeten sterven,
en laten wij ook nimmer praten
van alles wat wij huichelden en haatten.
Zolang een vlerkgespreide leeuwerik blijft zingen
vergeeft zijn God ons al wat wij begingen,
zolang we kersenbomen zacht in bloei zien staan
dan hebben wij nog niemand kwaad gedaan.
Ach, laten wij het leed dat men ons deed, vergeten,
God zal het allemaal wel weten,
en laten we geen ogenblik bederven
voor wie van ons het eerst zal moeten sterven.
Achter je ligt een leven
van werken en plicht
en juist dat bepaalde
in alles jouw gezicht.
Goed was jij je hele leven
moedig ben je
tot het einde gebleven.
Goed wil je nu
dat wij zullen zijn
maar afscheid nemen
doet ons zo’n pijn.
Aanvaarden dat vader er niet meer bij zal zijn
is zo ondenkbaar, maar toch…
Aanvaarden dat zijn stralende ogen
en aanstekelijke lach ons niet meer zullen verblijden…
Aanvaarden dat hij de klussen die hij zo graag
voor ons wou doen, niet meer zal kunnen klaren…
Aanvaarden dat zijn oogappels
met hem niet meer kunnen spelen…
Aanvaarden dat ook moe zonder hem
zal moeten verder leven…
Aanvaarden… ‘t is moeilijk, ó zo moeilijk
voor diegenen die nauw met hem samenleefden
en die hem goed kenden, omdat ze zijn
gedrevenheid en oprechte goedheid
heel erg zullen missen.
