Als ik ooit doodga
begraaf me dan niet
verstik me niet onder een zware steen
maar laat me de kans om vrij te zijn
en te gaan over de grenzen van de dood
mee met de wind, mee met de vogels,
die ik bewonderde en liefhad
tijdens mijn leven.
Als ik ooit doodga
verstik me dan niet in tranen
maar schep een herinnering aan mij
niet op mijn graf
maar in je eigen levenssfeer
daar waar ik gelukkig was.
Als ik ooit doodga
gedenk de goede en gelukkige dagen
en vergeet en vergeef mijn fouten
want die hebben we toch allemaal
en ik had u allen zo lief.
Mireille Hugaert
