Beetje bij beetje moesten we je verlaten,

Beetje bij beetje moesten we je verlaten,
we konden uiteindelijk niet meer met je praten.
Die blik, die stilte, dat deed vaak zo zeer,
de mama van vroeger was je niet meer.
We zagen heel goed je stille verdriet,
maar helpen konden we je niet.
De leegte zonder jou is met geen pen te beschrijven,
de leegte zonder jou zal altijd blijven.
Maar veel fijne herinneringen verzachten onze smart,
voorgoed uit ons midden maar altijd in ons hart.