De avond was gevallen,

De avond was gevallen,
de zon verhuld, de vogels stil.
Je plaats aan tafel voor
‘t eerst leeg gebleven.
We stonden samen aan jouw zijde,
maar blijven kon je niet.
Alleen ben je vertrokken, heel zachtjes
naar ‘t eeuwige nu…
Nu vullen tranen onze ogen,
maar de warme glimlach komt op de mond
als we terugdenken aan alles wat ons verbond.