Een naam…

Een naam…
een gezicht…
zovele woorden en daden willen wij bewaren
niet tussen de plooien van dit papier
maar in de warmte van ons hart.
Het is zo moeilijk
om het verdriet de baas te kunnen
en de leegte uit te spreken
die in mij gloeit.
Want je blijft me altijd nabij.
Ik weet dat je nu naar mij kijkt
met jouw ogen die eens de spiegel
van jouw spreken waren…
En dat je naar me luistert
met een stille aandacht.
Het afscheid is zo moeilijk.
Ik kan je niet loslaten.
Daarom wil ik jou bewaren:
jouw naam, jouw gezicht, jouw doen en laten.
Ik wil je vertellen dat ik je nodig heb…
zo nodig…