Eerst doolde ik door groene velden
langs grachten, kanten, bos en wei…
Toen keek en zag ik ze, die velden
en alles werd zo stil in mij…
In kleine dingetjes zul je me terugvinden…
Soms zul je spreken zoals ik sprak…
Later zal je dingen zien zoals ik ze nu zie – koud -,
onbelangrijk, soms lief,
soms staalhard en zo veraf…
Als je later eens aan mij terugdenkt
hoop ik dat je glimlacht…
want dat is het beste bewijs dat je blij bent
mij gekend te hebben.